จากวิจัยของทารกกว่า 27,000 ราย พบว่าการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ลดความเสี่ยงการเกิดภาวะฟันไม่สบกัน (malocclusion) เพราะว่า การดูดนมแม่ช่วยส่งเสริมพัฒนาการของช่องปากหรือช่วยให้กล้ามเนื้อช่องปากมีความแข็งแรง โดยธรรมชาติทารกจะใช้ปากอมหัวนมจนถึงส่วนของลานนม ดูดแบบบีบรูด (peristalsis) จึงทำให้กล้ามเนื้อในช่องปากทุกส่วนเกิดการเคลื่อนไหวสม่ำเสมอ และเต้านมแม่มีความอ่อนนุ่มตามธรรมชาติ ทำให้ไม่มีผลต่อการกดหรือดันเหงือกเพดานปากของลูก
 
ในขณะการดูดจากขวดนมจะเป็นในลักษณะการออกแรงดูด (sucking) โดยใช้เหงือกกัดจุกนมใช้ลิ้นกดช่องจุกนมไว้พร้อมกับการบีบตัวของกล้ามเนื้อบริเวณแก้มเพื่อให้เกิดภาวะสูญญากาศในช่องปาก ส่งผลให้น้ำนมไหลออกจากขวดนมได้ ภาวะเช่นทำให้เกิดแรงบีบที่ขากรรไกรบนมีผลทำให้โค้งเพดานปากด้านบนมีการขยายตัวอันนำไปสู่การซ้อนทับหรือไม่สบกันของฟันชุดแรกรวมทั้งเพิ่มโอกาสการเกิดการสบฟันที่ผิดปกติอีกด้วย