ผงกะหรี่ มีต้นกำเนิดมาจากประเทศอินเดีย เพราะคำว่า กะหรี่ (KARI หรือ KARHI) เป็นภาษาทมิฬ ของชาวอินเดียใต้ มีความหมายว่า น้ำแกง ส่วนสาเหตุที่ชาวอินเดียนิยมนำผงกะหรี่มาประกอบอาหารนั้น เพื่อใช้ความเผ็ดร้อนจากเครื่องเทศในผงกะหรี่ ช่วยปรับอุณหภูมิของร่างกายให้เข้ากับอากาศร้อน ๆ เพราะเวลากินอาหารที่มีรสชาติเผ็ดจะทำให้เหงื่อออก และยิ่งทำให้รู้สึกสบายตัวยิ่งขึ้น นอกจากนี้ผงกะหรี่ยังสามารถช่วยดับกลิ่นอาหารและถนอมอาหารได้เป็นอย่างดี ชาวอินเดียยังมีความเชื่ออีกว่าผงกะหรี่จะช่วยให้คงความเป็นหนุ่มสาว และมีอายุยืนยาว โดย

วิธีการทำเครื่องแกงของชาวอินเดียทุกชนิด นิยมบดเครื่องแกงกันแบบสด ๆ และผสมเก็บไว้ใช้เป็นครั้งคราวไป สำหรับประเภทเครื่องแกงหลัก ๆ ของประเทศอินเดีย มีทั้งหมดอยู่ 2 ประเภทด้วยกัน ได้แก่ แกงแบบแห้ง และแกงแบบน้ำข้น รสชาติส่วนใหญ่จะเน้นที่รสเผ็ดแบบจัดจ้าน

ส่วนประกอบหลัก ๆ ผงกะหรี่ ตามต้นฉบับอินเดีย ได้แก่ ลูกซัด เมล็ดยี่หร่า ลูกผักชี ผงขมิ้น สำหรับเครื่องเทศที่ใช้ปรุงแต่งรสชาติ กลิ่น และการใส่สีเพิ่ม ตามแต่ละประเทศที่มีวัตถุดิบที่แตกต่างกันไป ได้แก่ เปลือกพริกเผ็ด เปลือกพริกแดง พริกหยวก พริกไทยดำ พริกขี้หนู กระเทียม ลูกกระวานเทศ กานพลู อบเชยเทศ อบเชยจีน ลูกจันทน์เทศ ดอกจันทน์เทศ โป๊ยกั๊ก ขิง กระเทียม ใบไทม์ ใบกะหรี่ เมล็ดมัสตาร์ด เมล็ดป๊อปปี้ ดอกอบเชย เมล็ดขึ้นฉ่าย เมล็ดเทียนสัตตบุษย์ เมล็ดผักชีลาว เป็นต้น
 
หลายคนคงชอบรับประทานอาหารที่เป็นเส้น ไม่ว่าจะเป็นเส้นก๋วยเตี๋ยว เส้นขนมจีน และเส้นที่เป็นที่นิยมรับประทานกันมาก คือ เส้นโซบะ เส้นก๋วยเตี๋ยวสีน้ำตาลอ่อนบาง แข็งกว่าเส้นอุด้งสามารถรับประทานได้แบบเย็นจุ่มซอส เช่น ซารุโซบะ หรือ รับประทานแบบร้อนกับซุป เช่น ทานุกิโซบะ