การเดินทางมาจังหวัดพังงาครั้งนี้นับเป็นอีกทริปที่สร้างความรื่นรมย์ได้เป็นอย่างดี เนื่องจากที่นี่มีสถานที่เที่ยวค่อนข้างเยอะ อีกทั้งยังมีอาหารทะเลสด ๆ ให้รับประทานกันตลอดทั้งทริป ปิดท้ายด้วยการได้นอนเกลือกกลิ้งบนชายหาดสีขาวสะอาดตา ตัดกับสีครามของน้ำทะเลใส ๆ พร้อมอากาศเย็นนิด ๆ ต้อนรับฤดูหนาวของประเทศไทย
 
จังหวัดพังงาตั้งอยู่ริมฝั่งทะเลอันดามัน รายล้อมด้วยหมู่เกาะน้อยใหญ่มากกว่า 154 เกาะ ทั้งยังอุดมไปด้วยป่าชายเลน และแม่น้ำสายยาวที่ไหลลงสู่ทะเลอันดามัน และครั้งนี้เราขอพาคุณ ๆ นั่งเรือมายัง “เกาะยาวน้อย” เพื่อมาชมวิถีชีวิตของผู้คนบนเกาะ ซึ่งมีอาชีพทำนาและประมงเสียส่วนใหญ่ โดยเฉพาะการเลี้ยง “กุ้งมังกรเจ็ดสี” ในกระชัง ที่นับเป็นเอกลักษณ์บนเกาะยาวน้อย และเจ้าของกระชังกุ้งมังกรเจ็ดสีที่เรามาในครั้งนี้เป็นชายร่างสมส่วน ผิวคล้ำ ฟันสวย นามว่า บังหนีด-เกษม นิลสมุทร ที่ยิ้มรับชาวคณะของเราตั้งแต่เช้าจรดเย็นกันเลยทีเดียว
 
สำหรับกุ้งมังกร เป็นกุ้งที่มีขนาดใหญ่ โดยเฉพาะส่วนหัวที่มีขนาดใหญ่ และมีลวดลายและสีสันสวยงาม มีลำตัวรูปทรงกระบอก หนวดคู่ที่ 2 ยาวกว่าความยาวของลำตัวมาก โคนหนวดคู่ที่ 2 ไม่อยู่ติดกัน บนแผ่นกลางหนวดมีหนามขนาดใหญ่อยู่ปลายสุด 1 คู่ อยู่ตรงแนวกลางของโคนหนวดคู่ที่ 1 โคนละ 1 หนาม ใช้สำหรับป้องกันดวงตา ไม่มีก้ามเหมือนกุ้งจำพวกอื่น ปล้องท้องเรียบไม่มีร่องขวางกลางปล้อง ขอบท้ายของปล้องท้องมีลายสีครีมขวางทุกปล้อง หางลักษณะแผ่เป็นหางพัด พบทั่วไปตามหาดโคลนบนพื้นทะเล และพบกระจายพันธุ์ตามทะเลเขตร้อนและเขตอบอุ่นทั่วโลก ในบ้านเรามีกุ้งมังกรอยู่หลายชนิด อาทิ กุ้งมังกรเจ็ดสี, กุ้งมังกรเลน, กุ้งมังกรเขียว, กุ้งมังกรแดง, กุ้งมังกรกาบ และกุ้งมังกรคิงคอง แต่ที่นิยมเลี้ยงมากที่สุดคือ “กุ้งมังกรเจ็ดสี” ที่พบมากในกระแสน้ำอุ่นของมหาสมุทรแปซิฟิก และมหาสมุทรอินเดีย เป็นกุ้งมังกรที่นิยมนำมารับประทาน รวมถึงเลี้ยงเพื่อความสวยงามได้อีกด้วย
 
บังหนีดบอกกับเราว่า “หลายคนเข้าใจว่ากุ้งมังกรกับล็อบสเตอร์เป็นชนิดเดียวกัน แต่ความจริงแล้วไม่ใช่นะ มันมีชื่อเรียกภาษาอังกฤษคล้ายกันเฉย ๆ ทำให้หลายคนเข้าใจผิด สำหรับส่วนที่ต่างกันคือ กุ้งมังกรจะไม่มีก้าม ส่วนล็อบสเตอร์จะมีก้ามใหญ่ ๆ (ทำท่าก้ามปู) ส่วนรสชาติผมว่ากุ้งมังกรอร่อยกว่านะ (หัวเราะ)” สำหรับการเลี้ยงกุ้งมังกรเจ็ดสีของที่นี่ไม่ได้เลี้ยงใหญ่โตมากนัก เพราะเลี้ยงยากกว่ากุ้งทั่วไป จัดเป็นกุ้งที่เติบโตช้ามากกว่าจะโตเต็มวัย (5-7 ปี) และนำไปจำหน่ายได้ต้องใช้ระยะเวลาหลายปีทีเดียว จึงทำให้เป็นวัตถุดิบที่มีราคาสูงกว่ากุ้งชนิดอื่น สำหรับการเลี้ยงของบังหนีดนั้นเริ่มจากการจับลูกกุ้งมังกรตามธรรมชาติมาเลี้ยงอนุบาลต่อ ทั้งการเพาะเลี้ยงกุ้งมังกรในกระชังตาถี่ที่แขวนในทะเลก่อน โดยให้อาหารจำพวกเนื้อหอยสับ ให้วันละ 1 มื้อ โดยเลี้ยงอนุบาลประมาณ 2 เดือน ก่อนนำไปเลี้ยงในกระชังหรือบ่อซีเมนต์ต่อ ซึ่งอาจเลี้ยงเดี่ยวหรือเลี้ยงคู่กับปลาหรือหอยชนิดอื่น ๆ แต่ก็มีหลายประเทศที่ประสบความสำเร็จในการเลี้ยงแล้ว อาทิ ประเทศญี่ปุ่น และประเทศในแถบแอฟริกา 
   
อาหารที่มาจากกุ้งมังกรนั้นนับเป็นอาหารล้ำค่า เนื่องจากเนื้อของกุ้งมังกรจะไม่เหมือนกับกุ้งชนิดอื่น ๆ จึงสามารถนำมาปรุงอาหารได้หลากหลาย โดยที่เนื้อยังคงแน่น นุ่ม และให้รสหวานฉ่ำ นอกจากนั้นเปลือกและส่วนหัวนำมาทำเป็นเครื่องประดับ เครื่องตกแต่งได้เช่นกัน หลังจากที่บังหนีดพาชมกุ้งมังกรเจ็ดสีกันจนชุ่มปอด เราก็ได้เดินดูกระชังปลาอื่น ๆ ด้วย ที่มีทั้งปลาดาว ปลาฉลาม หอยนางรม และปลาสีสวย ๆ อีกหลายชนิด ปิดท้ายด้วยการเก็บภาพสวย ๆ ยามเย็นที่ช่วยเพิ่มบรรยากาศให้สถานที่ท่องเที่ยวแห่งนี้มีเสน่ห์ขึ้นอีกมากเลยทีเดียว 

กระชังกุ้งมังกรเจ็ดสี (เกาะยาวน้อย-พังงา)
บังหนีด-เกษม นิลสมุทร 
โทร. 08-1270-7393
 

---